
najlepsze-materialy-weganskie
Najlepsze materiały wegańskie na odzież i obuwie.
Materiały do tworzenia np. tkanin czy obuwia widoczne w rankingu materiałów na tej stronie są wegańskie. Jest to ranking najlepszych materiałów wegańskim dla ubrań czy obuwia oraz innych tkanin.
Jest on też elementem budowania świadomości, która m.in. sprawia, że nie ktoś, kto nie chce cierpienia zwierząt, ale chodzi w butach będących elementami ciała sarny czy jelenia się nad tym trochę zastanowi czy nie warto dać np. Norce więcej życia kupując zamiast ubrania będącego elementami ciała zabitej norki np. futra ubranie np. z Bawełny. Wkłada gotówkę do portfela, które jest częścią np. skóry świni czy byka lub innych poniższych zwierząt, które są też zabijane specjalnie w celu uzyskania surowca do danego produktu np. Futro z zabitych norek często w sposób niehumanitarny. Polecam obejrzeć te filmy, aby to zrozumieć lepiej.
Rodzaje zwierząt | Nazwy skór |
---|---|
bydło domowe | cielęce, żarłoków, bukatów, krowie, wołowe, byków |
konie | źrebięce, końskie |
kozy | koźlęce, kozie, roczniaków, capów |
owce | jagnięce, owcze, krzyżówek, tryków, golce (strzyżone) |
świnie | świńskie, prosiąt, knurów |
gady i płazy | jaszczurek, wężowe, krokodylowe |
skóry futerkowe | |
drapieżniki | wydry, kuny, norki, szopy, sobole, borsuki, lisy, skunksy, tchórze, łasice, koty, szynszyle |
przeżuwające | owce, jagnięta, koźlęta, karakuły, brajtszwance |
jednokopytne | źrebięta, zebry |
gryzonie | króliki, piżmowce, nutrie, chomiki, popielice, bobry, murmie |
torbacze | oposy |
owadożerne | krety |
płetwonogie | foki |
Microfibra: Włókna są bardzo cienkie – 30 razy cieńsze od bawełny i 100 razy cieńsze od ludzkiego włosa!
Modal – najbardziej miękkie włókno na świecie. Materiał pochłania o 50% więcej wilgoci niż bawełna.
Element | Opis | Dla 100% Pkt | Ilość pkt MAX |
Wegańskie | Materiał, który nie jest elementem ciała zwierząt i pochodzenia zwierzęcego | Tak | 6,05 |
Naturalne | Naturalność, biodegradalność czy inaczej materiał jest organiczny. | 100% naturalne | 3,63 |
Ekologiczne | Nie powoduje zanieczyszczenia, skażenia środowiska | tak – 100 % ekologiczne | 4,84 |
Oddychające | Przepuszcza powietrze, dzięki czemu buty czy ubranie pozwala nam mieć suchą i dotlenioną skórę cały czas | tak | 2,42 |
Antybakteryjne | Zabija bakterie | tak | 1,21 |
Hipoalergiczne | Nie powoduje alergii | tak | 2,42 |
Odporność na działanie promieni UV | Nie zniszczy je promieniowanie UV ( słoneczne ) | tak | 1 |
Aktualizacja: 16-1-2019
[table id=53 datatables_fixedheader=top datatables_fixedheader_offsettop=150 responsive=mode /]
Len zwyczajny to dość wysoka roślina, zazwyczaj w porze zbiorów ma około metra. Można go łatwo rozpoznać po charakterystycznych kwiatkach barwy niebiesko-fioletowej. Rozległe pola w tym właśnie kolorze jeszcze w połowie ubiegłego stulecia były powszechnym widokiem w niemal wszystkich regionach Polski.
Jedna z najstarszych roślin uprawnych w dziejach ludzkości. Lniany jest zarówno Całun Turyński, jak i len był tkaniną używaną do mumifikacji zwłok egipskich władców.
Zalety lnu:
- higieniczny – dobra higroskopijność, pochłania do 25% wilgoci
- wysoka odporność na rozciąganie – na mokro jeszcze o 10% wyższa
- nie jest atakowany przez mole, grzyby czy bakterie
- nie uczula
- wyjątkowo wytrzymały
- ma właściwości antyseptyczne
- chłodzi – wrażenie chłodu zwiększa się po maglowaniu
- odporny na działanie wody morskiej
Wady lnu:
- nie rozciąga się
- wyjątkowo się gniecie
- gnije pod wpływem wilgoci
Zastosowanie konopi włóknistych
Z konopi wytwarzane są włókna o wszechstronnym zastosowaniu[12]:
- przemysł odzieżowy – ubrania z konopi są lekkie, przewiewne, oddychające i wytrzymałe.
- przemysł samochodowy – włókna konopi były testowane jako składnik wykorzystywany przy wytwarzaniu karoserii samochodów. Pojazdy m.in. z konopi wyprodukował Henry Ford w 1941[13] oraz przedsiębiorstwo Lotus Cars[14].
- szkutnictwo – do końca XIX w. 70% olinowania wszystkich okrętów było wykonane z włókien konopnych.
- materiały budowlane – Pakuły (włókno) (strzępki konopne) wykorzystuje się z powodzeniem jako ekologiczne ocieplenia domów oraz uszczelniania połączeń gwintowanych.
- papiernictwo – pierwszy, powstały w Chinach papier był wytwarzany z włókien konopnych. Produkcja papieru z konopi jest o wiele wydajniejsza niż produkcja papieru drzewnego.
Wyroby z bambusa są ekologiczne, hipoalergiczne, antybakteryjne, ale nie do końca.. W produkcji materiał bambusowy w zasadzie niewiele różni się od produkcji wiskozy. To dokładnie ten sam proces chemiczny, jedynie zamiast celulozy z drewna (wiskoza) używa się celulozy pochodzącej z bambusa. Dlatego są tam elementy sztuczne. Bambus, jako taki, ma właściwości antybakteryjnie. Niestety, te właściwości z reguły są tracone w procesie produkcji.
Bawełna jest podstawowym włóknem używanym w produkcji odzieży. Pozyskuje się ją z nasion bawełnicy. Po przekwitnięciu kwiatów powstaje torebka nasienna, która dojrzewając pęka, wypuszczając na zewnątrz włókna podobne do pęczków waty. Jest to chyba jedyne naturalne, tak wielostronne włókno. Zobaczycie je zarówno w postaci cieniutkiej koszulki, jak i jeansu.
Zalety bawełny:
- bardzo duża odporność na rozciąganie – na mokro jest jeszcze zwiększona o 30%, wyżymamy bez oporów 🙂
- dość wysoka higroskopijność – bawełna jest w stanie wchłonąć do 25% pary wodnej bez wrażenia „mokrego” materiału
- zatrzymywanie ciepła jest zależne od rodzaju bawełny, grubsza grzeje bardziej, cienka raczej chłodzi
- nie uczula – rzadkie są przypadki, żeby bawełna powodowała alergie i podrażniała skórę (jeśli już, to raczej barwniki uczulą, nie same włókno)
- dość szybko się pali, choć jest odporna na wysoką temperaturę (np. w trakcie prasowania)
Wady bawełny:
- niska sprężystość sprawia, że bawełna dość łatwo się gniecie
- niezbyt odporna na długotrwałą wilgoć – pozostawiona na długo w wilgoci będzie gniła
Coir (wymawiane COY-er) pochodzi z orzechów kokosowych. To właśnie tworzy włókniste łuski wewnętrznej skorupy orzecha kokosowego i jest stosowany do wszelkiego rodzaju produktów, w tym dywanów, lin, szczotek, a nawet do farszu tapicerskiego. Prawdopodobnie najlepiej go znamy jako sztywne, szorstkie wycieraczki i włókniste wkładki stosowane w wiszących koszach. Coir jest bardzo odporny na zgniliznę, dzięki czemu jest idealny do produktów na zewnątrz. Coraz bardziej zyskuje na popularności jako mieszanka doniczkowa i ekologiczna poprawa gleby.
W przypadku kokosowego produktu ubocznego, kokos wymaga wiele wysiłku, aby dostać się na rynek. Zewnętrzne łuski są moczone, aż włókna mogą zostać rozdzielone, a następnie oczyszczone. Następnie należy je sortować i sortować według wielkości. Ciemnobrązowy kokos pochodzi od dobrze znanych dojrzałych orzechów kokosowych, ale istnieje również wersja biała. Biały kokon pochodzi z niedojrzałych, zielonych kokosów i jest delikatniejszy i bardziej miękki. Niektórzy producenci również barwią włókna.
Coir ma wiele imion. Możesz go znaleźć jako kokos, torf kokosowy, rdzeń z włókna kokosowego, pył kokosowy i inne podobne nazwy marek.
Włókno ogrodnicze to torfopodobna substancja używana w ogrodnictwie i rolnictwie. Wykonany jest z włókna znalezionego między włóknami. Korpus włókna kokosowego zostaje zmyta, poddana obróbce cieplnej, przesiewana, w celu usunięcia dużych cząstek i stopniowania. Bardzo często jest on kompresowany do bloków lub cegieł, które należy zmoczyć przed użyciem. (Patrz następna strona) Możesz również znaleźć torby lub bele z włókna kokosowego. Mogą być trudne do zlokalizowania, ale ponieważ włókna kokosowe stają się bardziej powszechne, powinny stać się bardziej dostępne i niedrogie.
Lateks naturalny to koloidalny roztwór kauczuku naturalnego, który w nomenklaturze chemiczno-przemysłowej oznacza wszelkie emulsje polimerów, w tym także gum i plastików. Sok mleczny z drzewa kauczukowego poddaje się stabilizacji substancjami alkalicznymi (czyli np. amoniakiem). Ostateczny produkt, czyli koloid lateksu naturalnego wykorzystywany w przemyśle, otrzymuje się poprzez zagęszczanie soku mlecznego, co przeprowadza się poprzez odwirowanie oraz częściowe odparowanie wody. Dodatkowo, koagulacja zachodzi po np. zamrożeniu, oddaniu roztworów soli rozpuszczalnych w wodzie lub właśnie po zakwaszeniu.
W ten sposób otrzymujemy surowiec w 100% lateksowy oraz w 100% naturalny, ale nie do końca o właściwościach wymaganych do produkcji materaców. Sam lateks jest produktem silnie alergizującym, dlatego aby zmniejszyć tę właściwość do koloidu lateksowego dodaje się inne substancje syntetyczne, które zmniejszają kruchość gotowego spienionego produktu, niwelują dużą część czynników alergizujących, czyniąc piankę lateksową bardziej przyjazną w codziennym użytkowaniu także dla alergików i małych dzieci.
Lateks syntetyczny jest otrzymywany poprzez polimeryzację emulsyjną danych monomerów i stężenie powstałego roztworu koloidalnego zawierającego kauczuk chloroprenowy, butadienowo–styrenowy, nitrylowy lub butadienowo-winylopirydynowy. Taki produkt znajduje zastosowanie jako w wyrobach piankowych żelowanych i nieżelowanych, jako wykańczanie tkanin i materiałów – w przemyśle tekstylno meblowym. W budownictwie, chemii budowlanej lateks syntetyczny jest stosowany do produkcji emulsji asfaltowo-lateksowych służących do uszczelniania pokryć dachowych.
Juta − włókno łodygowe produkowane z rośliny z rodzaju juta, uprawianej w Chinach, Pakistanie i innych krajach o gorącym, wilgotnym klimacie. Terminem tym określana jest również wytwarzana z niego tkanina o splocie płóciennym. Występuje w kolorze szarym lub złotawym, włókna juty dobrze i łatwo się barwią, natomiast bielenie ich jest trudne. Występuje w gramaturach od 125 g/m² do 350 g/m². Włókno jutowe, po bawełnianym, jest najbardziej rozpowszechnione (ze względu na swoją taniość i dużą wydajność).
Zastosowanie
- worki
- ogrodnictwo (zabezpieczenie brył korzeniowych, pni podczas transportu)
- dekoracja wnętrz
- maskowanie
- sznury
- odpadki juty znajdują zastosowanie w przemyśle papierniczym
Korek – nieprzepuszczalny, utrzymujący się na wodzie, elastyczny i ognioodporny materiał, otrzymywany z kory dębu korkowego (endemicznego dla Europy południowo-zachodniej i Afryki północno-zachodniej). Składa się głównie z wysyconej suberyną tkanki korkowej. Używany przede wszystkim do produkcji korków do butelek.
Obserwacje mikroskopowe korka przez Roberta Hooke’a doprowadziły do odkrycia komórki[1].
Pozyskiwanie

Pozyskiwanie korka w południowej Hiszpanii
Korek pozyskuje się w okresie od początku maja do końca sierpnia, gdy kora łatwiej się oddziela, nie uszkadzając rośliny. Pierwszy raz robi się to, gdy drzewo ma 25–30 lat i obwód przynajmniej 60 cm. Kolejne zbiory można wykonywać co 10 lat (minimalny okres wymagany prawnie).
Korę oddziela się bardzo ostrą siekierą, wykonując jedno poziome cięcie dookoła rośliny i dwa-trzy pionowe. Następnie wsuwa się płaski trzonek siekiery między korę a drzewo i używa go jako dźwigni.
Wykorzystanie

Korek pokryty werniksem może być wykorzystany jako podłoga.
Elastyczność i nieprzepuszczalność korka sprawiają, że jest świetnym materiałem na korki do butelek, np. od wina czy szampana. Ok. 60% korka przetwarzane jest w ten sposób.
Bąbelkowa struktura i ognioodporność pozwalają na wykorzystanie go do izolacji akustycznej i termicznej ścian, podłóg i sufitów domów. Produkuje się z niego też tablice korkowe oraz materiały podłogowe.
Niska gęstość pozwala na wykorzystanie go do produkcji spławików i rączek od wędek (zamiast neoprenu).
Granulki korkowe mogą być wymieszane z betonem. Taki beton ma niższe przewodnictwo cieplne, niższą gęstość i dobrze absorbuje energię
Rodzaj włókna powstającego w wyniku chemicznej obróbki celulozy. Celulozę do produkcji włókien wiskozowych otrzymuje się z oczyszczonej masy drzewnej, typowo z drzew iglastych, niekiedy liściastych (najczęściej stosowanym drewnem jest sosna, świerk lub buk). Masę poddaje się działaniu ługu sodowego, a następnie dwusiarczku węgla (CS2). W efekcie otrzymuje się produkt przejściowy, sól sodową ksantogenianu celulozy[1]:
- R–OH + CS2 + NaOH → R–O–C(=S)–SNa + H2O
Półprodukt ten rozpuszcza się w rozcieńczonym wodnym roztworze zasady sodowej, otrzymując wiskozę – płyn przędzalniczy o konsystencji miodu. Ciecz ta jest następnie przetłaczana przez zespół dysz o drobnych otworkach, zanurzonych w roztworze kwasu siarkowego:
- R–O–C(=S)–SNa + H+ → R–OH + CS2 + Na+
W roztworze kwasu następuje koagulacja wiskozy z wytworzeniem nierozpuszczalnych włókien. Jako produkt uboczny powstaje siarczan sodu. Włókna produkowane są jako włókna ciągłe (sztuczny jedwab, kord) lub cięte (bawełnopodobne i wełnopodobne).
Włókna z liści ananasa pozyskiwane są przez rolników na plantacjach, zanim liście zostaną rozłożone warstwowo i pocięte. Następnie włókna są poddawane procesowi przemysłowemu, który zmienia je we włókninę. Co ciekawe produktem ubocznym jest biomasa, która może być następnie przekształcona w nawóz organiczny. Dzięki temu rolnicy mogą czerpać z produkcji dodatkowe korzyści finansowe.
Ananas dla Apple?
Okazuje się, że Piñatex jest materiałem, który zachowuje właściwości podobne do skóry naturalnej: jest elastyczny, miękki i może być różnej grubości. Ponadto można go farbować i zadrukowywać. Hiszpańska projektantka twierdzi, że dotąd brakowało materiału, który byłby ekologicznym odpowiednikiem skóry, a wyroby z Pinatexu idealnie wypełnią lukę pomiędzy tanimi, plastikowymi produktami z tzw. “eko-skóry”, a luksusowymi produktami skórzanymi pozyskiwanymi z dużym okrucieństwem ze zwierząt. Piñatex sprawdza się przy produkcji torebek oraz butów, chociaż sama Hijosa zapewnia, że tapicerki z tego materiału również będa wysokiej jakości.
Mikrofibra to rodzaj mikrowłókna powstały z mieszanki poliestru i nylonu. Ta wyglądająca jak zamsz zawiera jeszcze domieszkę bawełny, przez co jest bardziej miękka i ma zupełnie inną fakturę. Nie jest też całkowicie wodoodporna – w przeciwieństwie do tej w skórzanym stylu.
Włókna takie są bardzo cienkie – 30 razy cieńsze od bawełny i 100 razy cieńsze od ludzkiego włosa!
Kształt, wielkość i kombinacja składu tych włókien mogą być bardzo różne i są wybierane w zależności od oczekiwanego efektu końcowego, jakim jest gotowy materiał. Może się on różnić pod różnymi względami: formy, wytrzymałości, chłonności…
Po zbiorze surowca, bawełna jest oczyszczone z brudu i nasiona. Aby wyprodukować wątki, włókna bawełniane są oddzielone i ustawieni obok siebie w tym samym kierunku. Można to zrobić przez specjalny proces o nazwie gręplowania. Proces jest dość czasochłonne, ale zwiększa siłę, wytrzymałość i ogólnej jakości włókien bawełnianych. Po wyrównanie włókna są czesane z bardzo cienkiej szczotki aby zostawić tylko długie, najsilniejsze i najprostszą włókien w tym samym czasie usunięcie wszelkich pozostałych zanieczyszczeń. Krótki i mrowienia włókna są również usuwane, dając czesanej bawełny większą trwałość i co czyni go mniej podatne na rządków i łzawienie. W procesie około 15% objętości początkowej bawełny jest utracone, co zwiększa koszty materiału i produkcji, ale w tym samym czasie znacznie poprawia jakość.
Modal – włókno celulozowe produkowane z drzew powstałe na bazie wiskozy. Cechuje je duża odporność na uszkodzenia i atłasowy połysk. Materiał pochłania o 50% więcej wilgoci niż bawełna. Jest bardzo przyjazny dla skóry, ponieważ utrzymuje ją suchą i umożliwia jej oddychanie. Ponadto jego włókna mają gładką, delikatną strukturę, która zapobiega naruszeniu powierzchni modalu w trakcie prania, dzięki czemu zawsze zachowuje swoją miękkość i sprężystość.
Wśród włókien typu modal wyróżnia się dwie grupy: polinozowe (ang. polymere non synthetique) oraz HWM (ang. high wet modulus)[1]. Włókna polinozowe są bardziej wytrzymałe na rozciąganie od zwykłych włókien wiskozowych w stanie mokrym i suchym i mają mniejsze wydłużenie zrywające. Zwykle przerabiane są z włóknami bawełnianymi. Włókna HWM są elastyczniejsze od polinozowych, mają większe wydłużenie zrywające i zwykle przerabiane są w mieszankach z włóknami syntetycznymi.
Modal używany jest m.in. w produkcji bielizny, odzieży sportowej, pościeli.
Kauczuk naturalny jest powszechnie znanym surowcem wykorzystywanym w wielu produktach. Najważniejszym klientem jest przemysł motoryzacyjny. Około 70 procent naturalnego kauczuku na świecie trafia do opon samochodowych.
W przeszłości kauczuk naturalny pozyskiwany z drzew był jedynym źródłem wyrobów gumowych. Kauczuk syntetyczny jest alternatywą opartą na paliwach kopalnych od roku 1900. Niemniej jednak kauczuk naturalny nadal odgrywa decydującą rolę w branży ze względu na jego szczególne właściwości.
W gumowym pasie rośnie naturalna guma. Odnosi się to do regionów równikowych na całym świecie, które spełniają podobne warunki wzrostu jak Brazylia, kraj pochodzenia. Obecnie ponad 90 procent światowej gumy pochodzi z Azji Południowo-Wschodniej.
Poliester wytwarzany jest ze zużytych plastikowych butelek po napojach , które są rozdrabniane a następnie topione, w wyniku czego odzyskiwany jest surowiec PET (politereflan etylu), przetwarzany następnie na włókna. Na obecną chwilę nie jest to bardzo popularny proces. Poliester z recyklingu wykorzystuje się głównie do produkcji polarów, kurtek i płaszczy.
MOCNE STRONY
Powtórne przetwarzanie poliestru oznacza ograniczenie ilości odpadów składowanych na wysypiskach.
Powtórne przetwarzanie PET może się wiązać nawet z 75%(1) obniżeniem emisji CO2 w porównaniu z produkcją konwencjonalnego poliestru.
Poliester może być przetwarzany ośmiokrotnie.
SŁABE STRONY
Niestety, ze względu na specyfikę kolorystyczną butelek, rPET poddawany jest wybielaniu lub/i barwieniu, często za pomocą bardzo szkodliwych substancji.(2)
Przy produkcji rPET stosuje się te same substancje, które niezbędne są do produkcji poliestru. Używa się tu więc niebezpiecznych dla ludzi i środowiska metali ciężkich, takich jak kobalt, sole manganu, sód, bromek oraz dwutlenek tytanu.(3)
Poliester poddawany jest recyklingowi dzięki przetapianiu go w bardzo wysokiej temperaturze. W procesie tym uwalnia się antymon, który wdychany jest przez pracowników i w niektórych okolicznościach może wywoływać u nich raka.(4)
źródło: https://www.ekonsument.pl/s142_poliester_z_recyklingu.html
Poliuretany stanowią specjalną grupę tworzyw sztucznych, niewątpliwie ze względu na swoje właściwości bardzo się różnią od zwykłych tworzyw sztucznych, a ich zastosowanie jest bardzo szerokie i ciągle dzięki innowacyjnym badaniom, wzrasta. Trudno dziś wyobrazić sobie produkcję nowoczesnych farb, klejów, pianek izolacyjnych, środków uelastyczniających bez poliuretanów.
Jest bardzo wiele rodzajów poliuretanów, wszystko zależy oczywiście od doboru surowców.
Najbardziej popularne poliuretany to –
– poliuretanowe pianki wszelkiego rodzaju, a więc pianki sztywne ( budowa zamknięto komórkowa), pianki półsztywne, pianki elastyczne ( budowa otwarto komórkowa) . Pianki najczęściej wykorzystywane są oczywiście w budownictwie do izolacji termicznej ( głównie pianki sztywne) oraz izolacji akustycznej ( pianki elastyczne), ale także też w przemyśle meblarskim, obuwniczym, chemicznym, farmaceutycznym, samochodowym itp.
– żywice poliuretanowe .Żywice poliuretanowe są wykorzystywane przede wszystkim do produkcji sztucznych skór i tworzyw poromerycznych .
– włókna poliuretanowe, która znajdują zastosowanie w przemyśle tekstylnym , obuwniczym, samochodowym, meblarskim itp.
– kleje poliuretanowe. Są bardzo skuteczne w łączeniu wykonanej z tworzywa sztucznego podeszwy butów z ich wierzchem
– elastomery uretanowe które znalazły zastosowanie przede wszystkim w przemyśle obuwniczym przy produkcji podeszew do obuwia
– powłoki poliuretanowe różnego typu, które są niezbędne w procesie prawidłowego wykańczania skór
źródło: http://remwil.pl/poliuretany/czym-jest-poliuretan/utz_wvwy#
Soft shell – grupa tkanin stosowanych do szycia głównie odzieży turystycznej i wspinaczkowej.
Źródłem nazwy jest opozycja do tzw. „hard shella”, czyli idei ubioru składającego się z bielizny termoaktywnej, warstwy ocieplającej (np. polaru) i kurtki zewnętrznej z membraną (np. goreteksu). Ta ostatnia warstwa jest wykonana z materiału wytrzymałego mechanicznie, stąd „hard”. Przy takim podejściu, warstwa zewnętrzna jest wodoodporna, wiatroodporna i oddychająca. Z reguły jednak oddychalność nie jest zadowalająca w sytuacjach dużego wysiłku.
Soft shell jest wiatroodporny, ale nie wodoodporny (chroni go przez pewien czas warstwa impregnacji – DWR). Jest za to miękki i ma dużo lepszą oddychalność. Istnieje wiele tkanin, które producenci nazywają soft shellami. Pierwotna idea soft shella zakładała, że będzie to materiał bezmembranowy (np. Pertex), lecz z czasem producenci zaczęli nazywać soft shellem także materiały posiadające membranę, co zatarło pierwotną ideę.
W przeciwieństwie do kurtki membranowej, typowa kurtka z materiału soft shell w wielu sytuacjach może być noszona samodzielnie, bo jest na tyle gruba, że spełnia też funkcję ocieplającą. Bywają jednak kurtki, które są tak cienkie, jak kurtka membranowa.
Rodzaj tkaniny wodno- i wiatroodpornej, a jednocześnie „oddychającej”, którą stosuje się w odzieży wierzchniej – kurtkach, spodniach, butach itp., przeznaczonych dla osób wykonujących wzmożony wysiłek fizyczny w trudnych warunkach atmosferycznych (wspinaczka, żeglarstwo, kolarstwo górskie, wojsko, straż pożarna, policja itp.). Tkaniny gore-texowe chronią ciało przed deszczem i wiatrem, a jednocześnie umożliwiają wydajne odprowadzanie pary wodnej (potu) w kierunku od ciała na zewnątrz.
Działanie Gore-Texu opiera się na wprasowanej w tkaninę półprzepuszczalnej membranie, wykonanej z porowatego teflonu. Mikrootwory te są większe niż pojedyncze molekuły wody z jakich składa się wydzielany w postaci pary wodnej pot, a jednocześnie mniejsze niż wielocząsteczkowe pakiety z jakich składa się woda w stanie ciekłym (np. deszcz). Różnica stężeń pary wodnej po dwu stronach membrany powoduje powstanie ciśnienia osmotycznego, co umożliwia transport pary wodnej z ośrodka o większym stężeniu do ośrodka o mniejszym, a jednocześnie membrana jest nieprzepuszczalna dla wody.
Pianka EVA – z chemicznego punktu widzenia – jest kopolimerem etylenu i octanu winylu. To tworzywo sztuczne o szerokim zakresie zastosowań, począwszy od budownictwa drogowego, poprzez przemysł opakowaniowy, a skończywszy na zabawkach. Oznacza to, że pianka skrywa ogromny potencjał przekładający się na cenne właściwości. Właściwości, które docenił m.in. producent TikkTokk.
To tworzywo sztuczne, które wykorzystywane jest na szeroką skalę. Znajduje zastosowanie m.in. do produkcji folii opakowaniowych, jako składnik mieszanek elastomerowych, dodatek do smarów parafinowych, dodatek do klejów topliwych, dodatek w drogowych mieszankach bitumicznych. Ponadto pianka EVA jest wykorzystywana w butach sportowych – do produkcji podeszew.
Właściwości i zalety pianki EVA
Pianka EVA jest tworzywem, które wyróżnia się cennymi właściwościami. Przede wszystkim słynie z bardzo dobrej amortyzacji. Tłumi uderzenia, dlatego wykonuje się z niej m.in. wspomniane podeszwy do obuwia sportowego, podkłady podłogowe w klubach fitness i na siłowniach, a także maty podłogowe dla dzieci. Wynika to z faktu, że jest bardzo miękka i przyjemna w dotyku. Powoduje, iż upadek lub wstrząs nie jest tak szkodliwy, zmniejszając ryzyko urazów.
Wiele osób zastanawia się, czy jest toksyczna i czy jest bezpieczna – jako że należy do grupy tworzyw sztucznych. Nie da się jednoznacznie odpowiedzieć na to pytanie, ponieważ toksyczność zależy wyłącznie od sposobu produkcji oraz źródła pochodzenia. Jeśli pianka EVA wykorzystywana na puzzle czy maty dziecięce jest pozyskiwana ze sprawdzonych źródeł, nie stanowi żadnego zagrożenia. Dlatego warto wybierać produkty z tej pianki, które pochodzą od renomowanych producentów.
źródło: https://tikktokk.com.pl/definicja-informacje-pianka-eva/
Dziś może nie każdy wie, co to jest polietylen, za to niemal każdy ma z nim styczność. Jego udział w produkcji tworzyw sztucznych to ok. 30%, co przekłada się na ponad 60 milionów ton rocznie. Materiał ten występuje w kilku odmianach.
Najprostszy podział wyróżnia polietylen wysokiej gęstości (HDPE) i polietylen niskiej gęstości (LDPE).
LDPE jest polimerem amorficznym. Jego temperatura topnienia to 105-108 stopni Celsjusza, a gęstość 0,910-0,930 g/cm3.
HDPE cechuje się gęstością 0,941-0,965 g/cm3 i temperaturą topnienia 126-135 stopni Celsjusza. Zawiera więcej fazy krystalicznej, przez co jest także twardszy, bardziej wytrzymały i ma większą odporność cieplną.
Zastosowanie polietylenu
Polimer ten ma znaczną ilość odmian o różniących się cechach. Mimo to istnieje sporo zastosowań, w których sprawdza się większość globalnej produkcji PE. Ok. 40% tego polimeru przeznaczone jest na produkcję folii. Oprócz tego typowe zastosowania to:
• Torby zakupowe
• Kaptury termokurczliwe
• Opakowania ogólne
• Wieczka opakowań
Poniżej przedstawiono najczęstsze zastosowanie PE w podziale na najbardziej popularne odmiany:
LDPE:
• torby z uchwytami,
• powłoki kartonowych pojemników na mleko,
• powłoki przewodów,
• wysokowydajne opakowania przemysłowe;
LLDPE (liniowy PE o niskiej gęstości)
• folie rozciągliwe,
• folie do opakowań przemysłowych,
• pojemniki cienkościenne,
• wysokowydajne worki średniej i małej wielkości;
HDPE:
• skrzynki i pojemniki,
• butelki (na produkty spożywcze, środki czystości i kosmetyki),
• pojemniki na żywność,
• zabawki,
• kanistry na benzynę,
• rury i artykuły gospodarstwa domowego;
Neopren to nazwa handlowa kauczuku syntetycznego, który powstaje w wyniku polimeryzacji, czyli reakcji chemicznej. To tkanina, z której wykonane są niemal wszystkie rodzaje ubrań i bielizny, zarówno na odchudzanie, jak i utrzymywanie ciepła chłodniejszą porą.
Merceryzacja to poddanie bawełny dodatkowej obróbce chemicznej (pomińmy wymienianie, jakimi chemikaliami można to robić, ważniejszy jest efekt). Po niej nitka jest bardziej wytrzymała (spróbujcie rozerwać ręcznie nitkę merceryzowanej bawełny!). Można ją znacznie mocniej skręcić. Staje się też znacznie bardziej podatna na farbowanie. Zwyczajna bawełna zazwyczaj jest w pastelowej palecie barw. Merceryzowana bywa kolorowa jak tęcza i kolory są bardzo nasycone. Ale jest jeszcze jedna zmiana – nabiera połysku. Dlatego, jeśli chcecie mieć robótkę z bawełny, ale nie chcecie matowości, to szukajcie właśnie bawełny merceryzowanej.